ရွှေသာလျောင်း ရုပ်ပွားတော်မြတ်ကြီး

ရာဇာမင်းအပေါင်း သုံးကျိပ်ကျော်တို့၏ စိုးစံရာ ဟံသာ၀တီ (ပဲခူး) မင်းနေပြည်တော် ပဌမမြို့တည်မင်းဆက် ၁၃ – ဆက်မြောက် မိဂါဒိပ္ပမင်းငယ်စိုးမိုးအုပ်ချုပ်မင်းပြုလုပ်တော်မူစဉ် မင်းနှင့်တကွ တိတ္ထိရဟန်း သေရည်သောက်ကြူး လူရူးမှူးမတ်တို့သည် (န၀င်္ဂူ)နတ်ရုပ်အား ပူဇော်ယစ်မှု ကိုးကွယ်ပြုလျှက်၊ ဒိဋ္ဌိလွှမ်းမိုး ဒုစရိုက်များကြီးစိုးစဉ်၊ မင်း၏ချွေးမတော် မွန်အမျိုး သမီး (ဒလထော်)မှ ဗုဒ္ဓမြတ်ဘုရား၏ တရားတော်များ အကိုးအကားနှင့် ဟောကြား ပဲ့ပြင် လျှောက်တင်တော်မူသဖြင့်၊ မင်းနှင့်ပြည်သူ ဗုဒ္ဓမြတ်ဘုရား၌ တည်ကြလျှက်၊ သက္ကရာဇ် ၃၅၆ ခုနှစ်၌ (မိဂါဒိပ္ပ) မင်းငယ်သည် နေပြည်တော်အနောက်စူးစူးအရပ် မွန်အခေါ် (ဒေကလွန့်) ဟူသော နံ့သာပင်တို့ဖုံးသည့် ဤကုန်းတော်ပေါ်တွင် ”ဥဒ္ဒိသက စေတီ၀င်” သံတောင်(၁၂၀)ရှိ တော်မူသော “ရှင်ပင်သာလျောင်း” ခေါ် “ရွှေသာလျောင်း” ရုပ်ပွားတော်မြတ်ကြီးအား တည်ထား ကိုးကွယ် ကောင်းမှုကုသိုလ်တော် ပြုခဲ့လေသည်။

       မိဂါဒိပ္ပမင်းငယ်မှစ၍ ရှေးမင်းကောင်းမင်းမြတ်တို့ စဉ်ဆက်မပြတ် ကုသိုလ်ပြုခဲ့ကြရာမှ လွန်၍ သာသနာပြုမင်းများမရှိသည့် နှစ်ပရိစ္ဆေဒချိန်ကာလ၌ နိမ္မိတရုပ်ပွား ရှင်မြတ်ဘုရားမှာ ချုံနွယ်ပိတ်ဖုံး တောင်ကုန်းသဖွယ် (လောကတ္တစရိယ)အလို့ငှာ၊ သီတင်းသုံးတော်မူခဲ့ရလေသည်။ ဗြိတိသျှလက်ထက် ၁၂၄၂ ခုနှစ် အောက်မြန်မာပြည် ရန်ကုန်-ပဲခူး မီးရထားလမ်းဖောက်ရာ၌ အိန္ဒိယတိုင်းရင်းသား ကန်ထရိုက်တစ်ဦးက အုတ်ဖုတ်ပေးသွင်းရန် မြေများတူးယူရာ ပေါ်တော်မူ ခဲ့၍ ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င် သူတော်စင် ရဟန်း၊ ရှင်၊ လူ လုပ်သားပြည်သူတို့မှ ရှေးမူမပျက် မွမ်းမံလျှက် ကုသိုလ်ကောင်းမှု အဆက်ဆက်ပြုခဲ့ကြလေသည်။

ရှင်ပင်မြတ်ဘုရား၏ ဉာဏ်တော်